Gut feelings

Je kent het wel, dat moment achteraf, dat ‘ach ja, het ging nog door me heen, ergens wist ik al dat dit zou gebeuren’. Precies; gut feelings. Het is soms een hele toer ernaar te luisteren, èn het in te brengen op het moment zelf. Omdat we niet hebben leren vertrouwen op dit weten. Of omdat het kwetsbaar voelt, of bang zijn voor de reactie van anderen, en vaak zelf ook niet begrijpen waar de wijsheid op dat moment vandaan komt. En o, wat zou het mooi zijn, als we die gut feelings meer zouden benutten. Onze intuïtie, innerlijk weten, ons lichaam, de wijsheid die voorbij ons ‘zelf’ reikt.

Ik ben er in de loop der jaren meer en meer mee gaan werken. Hoe meer ik vertraag en de richting eruit haal, hoe meer ik in mijn lijf aanwezig kan zijn en me open kan stellen. In eerste instantie voor wat er werkelijk is, nu. En vervolgens voor iets onbekends dat wil ontstaan. Iets volkomen nieuw, dat niet in een bestaand hokje past. Er is dan ruimte voor mezelf èn voor de ander. Voor alles wat aanwezig is; het verhaal van de ander, het verleden dat er doorheen speelt, de woorden die niet uitgesproken worden maar er toch lijken te zijn, mijn hoofd die het wil begrijpen, mijn hart dat juicht, een nee in mijn buik, alles. Er ontstaat een groter veld, waarbinnen we verbonden zijn en nieuwe ideeën zich aandoen omdat we durven te delen. En wat brengt dat veeeeeel.